Goede doelen nieuws
Stichting Nooit Voorbij
- Gegevens
Stichting Nooit Voorbij is opgericht door Mirjam Louwen-Van Bekkum en heeft als missie: ouders en broertjes en zusjes van een overleden kind op allerlei manieren, zoals het schrijven van boeken en het organiseren van lotgenotenbijeenkomsten, te helpen.
Elk overleden kind verdient een monumentje. De stichting helpt ouders en broertjes en zusjes hierbij. Tegelijk wordt geprobeerd om ouders, broertjes en zusjes een nieuw doel te geven na de dood van een kind. Bijna vijftig vrijwilligers en de eigen uitgeverij zetten zich hier keihard voor in. Dit willen zij bereiken: zij hopen ouders, broertjes en zusjes te kunnen helpen bij de verwerking van hun verlies door onder andere het schrijven van hun verhaal ter herinnering aan het overleden kind. Daarnaast organiseren zij bijeenkomsten en evenementen en kunnen lotgenoten contact opnemen voor een luisterend oor. Want een kind dat is overleden, is nooit voorbij.
Viae Vitae
- Gegevens
Bouwt een tehuis voor gehandicapte kinderen in Indonesie.
Stichting Viae Vitae gelooft in de kracht van mensen. Daarom steunen zij projecten die het welzijn van de meest zwakken en kansarmen zoals vrouwen, kinderen en gehandicapten, vooropstellen. Dat wordt kleinschalig gedaan. Op die manier wordt er ook gewerkt aan de bouw van kindertehuis Sayap Kasih 2 op Noord-Sulawesie Indonesie.
In 2003 wordt in Woloan een verpleeghuis voor ernstig en meervoudig gehandicapte kinderen geopend. Het tehuis richt zich in eerste instantie op het bieden van 24-uursverzorging aan de jonge bewoners, van wie de levensverwachting in Indonesie kort is. De veilige omgeving van het tehuis en de toewijding van de goed opgeleide Indonesische verplegers blijkt zo heilzaam, dat de oorspronkelijke doelstelling - kinderen in de weinige tijd die hen rest optimaal te verzorgen - na enkele jaren wordt bijgesteld naar een aanpak voor de lange termijn. De kansloos geachte baby's en peuters groeien dankzij goede voeding, persoonlijke hygiene en aandacht voor hun mentale en fysieke ontwikkeling uit tot kinderen. Kinderen, die ondanks hun zware handicap, een menswaardig bestaan leiden.
Ruim 10 jaar na de start verblijven in het kindertehuis zo'n 20 meervoudig gehandicapte bewoners, varierend van 3 tot 39 jaar. Ook de jongeren en jongvolwassenen zijn en blijven voor alle aspecten van hun bestaan afhankelijk van de zorg van anderen. Ze blijven dat de rest van hun leven. De behandeling in het tehuis is, naast het leveren van goede zorg, ook gericht op het stimuleren van de capaciteiten van de bewoners. Hoe gering ook, een vooruitgang op het motorische, cognitieve of zintuigelijke vlak is juist voor hen van grote waarde.
Een tweede opvangtehuis is nodig en logisch. De goede resultaten van het eerste tehuis voor meervoudig gehandicapte kinderen op Woloan, Sulawesi, hebben inmiddels tot gevolg dat kindertehuis Sayap Kasih nagenoeg de laatste plek bezet is. De kinderen van weleer zijn uitgegroeid tot jongvolwassenen, die hard toe zijn aan opvang onder leeftijdsgenoten. Het tehuis voldoet nog altijd uitstekend als zorgplek, maar de oudste bewoners voelen zich niet meer thuis tussen de kleintjes. Het belemmert hun ontwikkeling merken de begeleiders, temeer omdat het leven in het tehuis zich grotendeels afspeelt in gezamenlijke ruimte.
Het opzetten van een apart tehuis voor de jongvolwassenen biedt andere kinderen weer een kans. Tel hierbij op dat het capaciteitsplafond bijna is bereikt en de wachtlijst voor gehandicapte kinderen lang is, en de bouw van een tweede opvanghuis is even onontbeerlijk als logisch. De oudste bewoners schuiven door naar Sayap Kasih 2 en maken zo plaats voor ernstig gehandicapte baby's, peuters of jonge kinderen die door ouders en familie niet verzorgd kunnen worden. Omdat het nieuwe tehuis niet meteen vol is met de overplaatsing van de jongvolwassenen uit Sayap Kasih 1, biedt het bovendien de kans om andere ernstig gehandicapte jongeren uit de omgeving van Woloan de speciale verzorging en verpleging te bieden die ze node missen. Een tweede project kortom, dat schreeuwt om realisatie. De wil is er, de kennis zeker ook, zelfs de grond voor Sayap Kasih 2 ligt al te wachten. En de lokale aannemers en werklui staan in de startblokken. Nu alleen het geld nog!
https://Nootdorp4Life.nl/
- Gegevens
In september zullen een aantal Nootdorpers een fietstocht van 8 of 3 dagen maken om geld op te halen voor onderzoek naar kanker door het Daniel den Hoed Fonds van het Erasmus MC in Rotterdam. Broodnodig onderzoek om zoveel mogelijk mensen te kunnen genezen van kanker en naar de mogelijkheden daarvoor. Een initiatief dat de medewerkers van Kringloopwinkel De Wisselbeker van harte ondersteunen door een gift van 1.000 euro ter beschikking te stellen voor het Nootdorpse team dat de rit zal rijden. Onderstaand wat meer informatie over deze Tour4Life, zie ook https://nootdorp4life.nl/.
Beleef de tour van je leven.
Op de site is het volgende te lezen:
"Fietsen van Italië of Frankrijk terug naar huis over een voorgestelde mooie route. Rijd samen met een team van fietsvrienden of collega's, of schrijf je alleen in. Is 8 dagen fietsen te lang ga dan voor de de route van 3 dagen. Tour4Life fiets je voor succesvol kankeronderzoek. Als deelnemers van de volledige tour haal je een minimaal sponsorbedrag van 2.500 euro op voor het Daniel den Hoed Fonds en samen maken we kanker kansloos.
Daniel den Hoed Fonds
Deelnemers van de Tour4Life zetten zich in voor wetenschappelijk onderzoek naar kanker. Jaarlijks krijgen meer dan 100.000 mensen de diagnose kanker. Nog steeds sterven ieder jaar ruim 45.000 mensen aan deze vreselijke ziekte. Het Daniel den Hoed Fonds gaat de strijd tegen kanker aan door de financiering van succesvol kankeronderzoek, uitgevoerd door Erasmus MC Kanker instituut.
Erasmus MC Foundation - Daniel den Hoed (ofwel het Daniel den Hoed Fonds) financiert wetenschappelijk onderzoek. Elke stap dichter bij genezing van kanker is ontzettend belangrijk. Het fonds treedt naar buiten met de kreet: "Maak kanker kansloos". Dit is een oproep aan iedereen om de strijd tegen kanker aan te gaan en het wetenschappelijk kankeronderzoek in het Erasmus MC te ondersteunen. Patiënten met verschillende vormen van kanker krijgen nu meestal eenzelfde behandeling, terwijl de reactie hierop per patiënt en per tumor erg kan verschillen. Wetenschappers van het Erasmus MC Kanker instituut ontwikkelen hoogstaande behandelingen die precies passen bij de patiënt: Personalized medicine. Het doel: iedere patiënt het juiste medicijn en behandeling, in de juiste dosis, op het juiste moment en voor de juiste duur. Dit alles voor een maximaal resultaat, want iedere patiënt is anders."
Stichting Elnura
- Gegevens
De Stichting Elnura is op 4 februari 2004 opgericht door de heer Jan van Bremen. Hij maakte kennis met Kirgizië toen hij als beroepsmilitair werkzaam was op Manas, de luchtmachtbasis bij Bisjkek, waar Nederlandse militairen en vliegtuigen waren gestationeerd. De confrontatie met de nood en armoede in Bisjkek is de basis geweest voor het oprichten van de Stichting.
Tegelijk heeft in 2010 Aleid van der Spek haar activiteiten om de straatkinderen in Bisjkek te helpen, ondergebracht bij de Stichting Elnura. Zij had in 2001 het probleem met eigen ogen gezien tijdens een bezoek aan een bevriende Nederlandse vrijwilligster bij de NGO Center for the Protection of Children in Bisjkek. Vanaf die tijd heeft zij op persoonlijke titel geld ingezameld voor duidelijk omschreven projecten ten behoeve van de straatkinderen. Toen zij eind 2009 voor de keuze stond stoppen of doorgaan maar dan met een officiële status, was de weg naar Jan van Bremen en Stichting Elnura snel gevonden.
Stichting Elnura vormt nu een goede basis om te werken aan verbetering van de leefomstandigheden van kinderen die vaak moeten werken voor het gezinsinkomen. niet naar school gaan en op straat leven. Kortom: voor kinderen in moeilijke leefsituaties.
Het doel van Stichting Elnura is om een steentje bij te dragen aan de verbetering van de leefomstandigheden van kansarme kinderen in moeilijke leefsituaties, in het bijzonder in Kirgizië. Zij willen dit bereiken in nauwe samenwerking met lokale sociale organisaties, die ter plaatse werken aan het realiseren van hetzelfde doel.
Veel kinderen in Kirgizië werken voor het gezinsinkomen en kunnen niet naar school. Ze leven het grootste deel van de dag op straat. Er zijn ook kinderen die dag en nacht op straat leven, omdat ze hun ouders verloren hebben of van huis zijn weggelopen.
Op de website van de Stichting Elnura is te lezen dat:
- duizenden kinderen, waarvan de meesten nog wel een ouder in leven hebben, wonen in kindertehuizen;
- meer dan 11% van de kinderen tot 17 jaar kinderen zijn van arbeidsmigranten, waarvan minimaal 1 ouder in het buitenland woont;
- zo'n 18.000 kinderen van interne migranten (van het platteland naar de stad) grotendeels "onzichtbaar" zijn in de samenleving, omdat ze geen identiteitsdocumenten hebben. Deze kinderen kunnen niet naar school, hebben geen recht op gezondheids- en sociale voorzieningen en wonen vaak in gevaarlijke huizen in de buitenwijken van Bisjkek met beperkt water, gas, elektriciteit, sanitaire voorzieningen en communicatie;
- zo'n kleine 40% van de kinderen van 5 tot 17 jaar is gedwongen om te werken en ongeveer 65% daarvan doet gevaarlijk werk;
- al deze kinderen zijn heel kwetsbaar voor misbruik, uitbuiting en geweld.
Meer lezen? Kijk op www.elnura.nl