Goede doelen nieuws
Het goede doel voor juli
- Gegevens
De keuze voor het goede doel van de maand juli is nog in behandeling maar zal zo spoedig mogelijk bekend gemaakt worden.
Wij steunen Kenia
- Gegevens
Stichting "Wij steunen Kenia" (WSK)
heeft als thuisbasis Delft/Pijnacker en omgeving. De stichting is kleinschalig en kenmerkt zich door korte lijnen naar de gemeenschap in Kenia en naar de mensen, scholen en organisaties die zich in Nederland inzetten voor de stichting. De bevolking leeft van veeteelt, akkerbouw en van handel op allerlei manieren.
De Mwerenischool: Bijzonder is dat zowel het christelijk als islamitisch geloof aanwzig is op de school. Het aantal leerlingen wisselt per jaar. Dit is afhankelijk van een aantal factoren waaronder de toename van scholen in de regio. Ook het functioneren van de school en het wel of niet verstrekken van schoolmaaltijden spelen hierbij een rol. In 2017 is er een flinke stijging van het aantal leerlingen geweest doordat de school maaltijden ging verstrekken. Het aantal leerlingen ligt nu rond de 450.
In 2003 trof de stichting de school aan met 1 gebouw. In de loop van de jaren zijn er gebouwen bijgebouwd. De school heeft nu 12 lokalen tot zijn beschikking. Twee daarvan zijn voor de kleuters. Met 160 kleuters betekent dit dat er 80! kleuters in 1 lokaal zitten. Hoog tijd dus om uit te breiden.
De kinderen krijgen met veel toewijding les van een aantal leerkrachten. Naast de directeur en het team van leerkrachten krijgen ze op school ook veel hulp van de oudercommissie. Zij ondersteunen de leerkrachten en leerlingen met het onderhoud van de gebouwen, het planen van bomen en het beheer van de moestuin. In de komende jaren wil de stichting graag aan de wens van de school tegemoet komen om de oude klaslokalen op te knappen. Het gaat hierbij om het oudste gebouw van de school dat er al stond toen leerkrachten van de Johannesschool uit Pijnacker voor de eerste keer in 2002 op bezoek kwamen. Het gebouw omvat drie lokalen. De vloer is gewoon van klei, de muren hebben scheuren en de constructie is aan versterking toe.
Andere projecten die door de stichting zijn geinitieerd zijn:
- een ict-opleiding: Ezekiel is een jonge, enthousiaste leerkracht van de Mwerenischool. Zijn salaris wordt betaald door de ouders van de leerlingen, maar dat wordt lastig als er geen geld is door bijvoorbeeld tegenvallende oogsten. Hierop springt WSK bij. Ezekiels passie is ICT. Hij volgt vanaf mei 2022 een door de overheid gecertificeerde tweejarige ICT-opleiding die hij goed kan inzetten op de school. De overheid betaalt hierna zijn salaris.
- Sponsoring middelbare schoolleerlingen: Maryam is een van de leerlingen waarvoor de stichting de vierjarige secundairy school sponsoren. Zij behoorde tot de top van de studenten van de school. De stichting betaalt de kost en inwoning op school en het lesgeld, leermaterialen en schooluniform.
- Microkrediet Keniaanse vrouwen: vrouwen krijgen van de bank niet of nauwelijks een lening. Met een microkrediet geeft WSK 20 vrouwen de mogelijkheid om een bedrijfje op zetten. Er staan al 20 andere klaar om van hun expertise te leren en om ook een theeschenkerij, naaibedrijfje of ander bedrijf te beginnen.
- Moestuin en zonnepanelen: hoe fijn is het dat de Mwerengischool zelf stroom kan opwekken en gebruiken wanneer de stroomvoorziening vanuit de overheid in gebreke blijft. Er zijn inmiddels 7,5 zonnepanelen op de daken gelegd en batterijen om de stroom op te slaan. Maar onderhoud blijft nodig. De lunch op school trekt vel leerlingen aan. Daarom is het ook zo fijn dat er sinds kort een omrasterde moestuin plus watertoren op het terrein aanwezig is.
- Sponsoring vakopleidingen: een tweejarige vakopleiding leert oud-leerlingen van de school een vak als metselaar, automonteur, coupeuse e.d. Beroepen die direct inzetbaar zijn in het dorp.
Stichting Nooit Voorbij
- Gegevens
Stichting Nooit Voorbij is opgericht door Mirjam Louwen-Van Bekkum en heeft als missie: ouders en broertjes en zusjes van een overleden kind op allerlei manieren, zoals het schrijven van boeken en het organiseren van lotgenotenbijeenkomsten, te helpen.
Elk overleden kind verdient een monumentje. De stichting helpt ouders en broertjes en zusjes hierbij. Tegelijk wordt geprobeerd om ouders, broertjes en zusjes een nieuw doel te geven na de dood van een kind. Bijna vijftig vrijwilligers en de eigen uitgeverij zetten zich hier keihard voor in. Dit willen zij bereiken: zij hopen ouders, broertjes en zusjes te kunnen helpen bij de verwerking van hun verlies door onder andere het schrijven van hun verhaal ter herinnering aan het overleden kind. Daarnaast organiseren zij bijeenkomsten en evenementen en kunnen lotgenoten contact opnemen voor een luisterend oor. Want een kind dat is overleden, is nooit voorbij.
Viae Vitae
- Gegevens
Bouwt een tehuis voor gehandicapte kinderen in Indonesie.
Stichting Viae Vitae gelooft in de kracht van mensen. Daarom steunen zij projecten die het welzijn van de meest zwakken en kansarmen zoals vrouwen, kinderen en gehandicapten, vooropstellen. Dat wordt kleinschalig gedaan. Op die manier wordt er ook gewerkt aan de bouw van kindertehuis Sayap Kasih 2 op Noord-Sulawesie Indonesie.
In 2003 wordt in Woloan een verpleeghuis voor ernstig en meervoudig gehandicapte kinderen geopend. Het tehuis richt zich in eerste instantie op het bieden van 24-uursverzorging aan de jonge bewoners, van wie de levensverwachting in Indonesie kort is. De veilige omgeving van het tehuis en de toewijding van de goed opgeleide Indonesische verplegers blijkt zo heilzaam, dat de oorspronkelijke doelstelling - kinderen in de weinige tijd die hen rest optimaal te verzorgen - na enkele jaren wordt bijgesteld naar een aanpak voor de lange termijn. De kansloos geachte baby's en peuters groeien dankzij goede voeding, persoonlijke hygiene en aandacht voor hun mentale en fysieke ontwikkeling uit tot kinderen. Kinderen, die ondanks hun zware handicap, een menswaardig bestaan leiden.
Ruim 10 jaar na de start verblijven in het kindertehuis zo'n 20 meervoudig gehandicapte bewoners, varierend van 3 tot 39 jaar. Ook de jongeren en jongvolwassenen zijn en blijven voor alle aspecten van hun bestaan afhankelijk van de zorg van anderen. Ze blijven dat de rest van hun leven. De behandeling in het tehuis is, naast het leveren van goede zorg, ook gericht op het stimuleren van de capaciteiten van de bewoners. Hoe gering ook, een vooruitgang op het motorische, cognitieve of zintuigelijke vlak is juist voor hen van grote waarde.
Een tweede opvangtehuis is nodig en logisch. De goede resultaten van het eerste tehuis voor meervoudig gehandicapte kinderen op Woloan, Sulawesi, hebben inmiddels tot gevolg dat kindertehuis Sayap Kasih nagenoeg de laatste plek bezet is. De kinderen van weleer zijn uitgegroeid tot jongvolwassenen, die hard toe zijn aan opvang onder leeftijdsgenoten. Het tehuis voldoet nog altijd uitstekend als zorgplek, maar de oudste bewoners voelen zich niet meer thuis tussen de kleintjes. Het belemmert hun ontwikkeling merken de begeleiders, temeer omdat het leven in het tehuis zich grotendeels afspeelt in gezamenlijke ruimte.
Het opzetten van een apart tehuis voor de jongvolwassenen biedt andere kinderen weer een kans. Tel hierbij op dat het capaciteitsplafond bijna is bereikt en de wachtlijst voor gehandicapte kinderen lang is, en de bouw van een tweede opvanghuis is even onontbeerlijk als logisch. De oudste bewoners schuiven door naar Sayap Kasih 2 en maken zo plaats voor ernstig gehandicapte baby's, peuters of jonge kinderen die door ouders en familie niet verzorgd kunnen worden. Omdat het nieuwe tehuis niet meteen vol is met de overplaatsing van de jongvolwassenen uit Sayap Kasih 1, biedt het bovendien de kans om andere ernstig gehandicapte jongeren uit de omgeving van Woloan de speciale verzorging en verpleging te bieden die ze node missen. Een tweede project kortom, dat schreeuwt om realisatie. De wil is er, de kennis zeker ook, zelfs de grond voor Sayap Kasih 2 ligt al te wachten. En de lokale aannemers en werklui staan in de startblokken. Nu alleen het geld nog!