Goede doelen nieuws
Stichting Paardrijden Gehandicapten
- Gegevens
In principe kan iedereen leren paardrijden en leren omgaan met paarden en pony's. Paardrijden is geen krachtsport, hoewel vele spieren in het lichaam aan het werk worden gezet. Ook oude, jonge, lange, korte, bange, overmoedige, valide en invalide mensen kunnen paardrijden. Met extra begeleiding en toepassingen zijn gehandicapten ook goed in staat om dat te leren. Fysiotherapeuten kennen grote waarde toe aan het paardrijden voor lichamelijk en verstandelijk gehandicapten. De spieren worden soepeler, veel verschillende klachten kunnen worden verlicht door een regelmatige tocht te paard. Maar ook mensen met andere aandoeningen zoals autisme, angsten, ADHD/ADD, psychiatrische klachten, visueel gehandicapten e.d. hebben baat bij paardrijden! De ruiter wordt op een manier vervoerd waarbij hij/zij zelf een groot aandeel heeft. En dat maakt het rijden te paard tot een geweldige ervaring.
Geschiedenis
Stichting Paardrijden voor Gehandicapten is niet van vandaag of gisteren, eigenlijk veel meer van eergisteren. De stichting bestaat al sinds 1965. Het begon allemaal met mevrouw De Mol van Otterloo, al vanaf het prille begin bij de stichting betrokken. Zijzelf was voor 1965 als fysiotherapeute werkzaam in Engeland waar zij in aanraking kwam met paardrijden voor gehandicapten. Eenmaal terug in Nederland en nog steeds werkzaam in de gehandicaptenzorg, was zij dan ook gemakkelijk enthousiast te krijgen voor het idee ook hier iets dergelijks op te zetten.
Het begin was bescheiden. Er was geen eigen accommodatie, geen ruimte, geen pony's, maar wel veel gedrevenheid, ideeën en doorzettingsvermogen. Het begon allemaal met twee groepjes van zes leerlingen op de Haagse Manege Berestein, die een paar pony's in gebruik gaf. Ook de Koninklijke Stallen stonden heel positief tegenover het idee "paardrijden voor gehandicapten" en boden hulp waar dat maar nodig was. Het enthousiasme groeide, net zoals het aantal aanmeldingen. Daarmee nam ook de behoefte aan een eigen locatie toe. Redder in de nood was Stichting Miniatuurstad Madurodam, die in 1967 de manege schonk; de gemeente gaf vervolgens toestemming tot de bouw hiervan op een terrein in de Bosjes van Pex. Een terrein dat heel geschikt was, niet alleen door de prachtige ligging en de mogelijkheden volop gebruik te maken van de omliggende bosjes en het duingebied aan de overkant, maar ook omdat er al een kleinschalige manege op een gedeelte van het terrein gevestigd was, en dus tevens een aantal faciliteiten, zoals een buitenmanege, waarvan ook de stichting gebruik kon maken.
De eerste eigen pony's graasden op een stukje land in de nabijgelegen duinen en werden speciaal voor de lessen naar de manege gehaald.
De Stichting Paardrijden Gehandicapten heeft als doel het bevorderen van en het mogelijk maken van het paard- en ponyrijden dor mensen met een beperking en het in stand houden van de Madurodam Manege ten einde ruiters in de gelegenheid te stellen daar - met name therapeutisch - te kunnen paardrijden. De stichting heeft geen winstoogmerk. Een eventuele winst kan uitsluitend aangewend worden ten bate van het algemeen maatschappelijk belang.
Op de Madurodam Manege staan 13 paarden en pony's die gedurende zes dagen in de week belangrijk werk doen. De paarden en pony's zijn speciaal uitgezocht p hun karakter, gedrag en beweging. Dat wil niet zeggen dat deze paarden altijd braaf zijn, want een paard blijft een vluchtdier en ook de paarden en pony's van de Madurodam Manege kunnen schrikken.
Iedere week rijden er bijna 200 mensen paard op de Manege in de Bosjes van Pex. Veel van deze ruiters hebben hulp nodig met rijden. Dit kan hulp zijn in de vorm van opzadelen, paard begeleiden, ruiter begeleiden. Daarnaast is er ook hulp nodig bij het schoonhouden en onderhouden van de stallen, kantine en het tuig. Er is altijd wel wat te doen op de Manege. Wekelijks helpen er zo'n 60 vrijwilligers.
Inloophuis Debora
- Gegevens
Inloophuis Debora heeft inmiddels al meerdere keren een bijdrage van 1.000 euro mogen ontvangen van onze kringloopwinkel. Niet zo heel vreemd want vrijwel iedereen kent wel iemand die kanker heeft (gehad). Wat en voor wie het Inloophuis is bedoeld is inmiddels bij veel mensen al bekend maar toch nog even een korte introductie.
Het Inloophuis is een ontmoetingsplek voor iedereen die met kanker in aanraking is gekomen, als patiënt, als ex-patiënt, als naaste of als nabestaande. Het is een veilige ruimte waar lotgenoten zichzelf kunnen zijn, waar naar hen geluisterd wordt en waar zij informatie over kanker kunnen vinden. Het is ook een plek waar je afleiding vindt met bijvoorbeeld yoga, schilderen of een ontspannende massage. Waar je kunt praten met mensen die echt begrijpen waar je het over hebt: de herkenning van lotgenoten. Inloophuis Debora staat voor een praatje, ontspanning, warmte en steun. Ook voor kinderen heeft het Inloophuis via Villa Debora speciale activiteiten.
Ook na afloop van de medische behandeling blijft men geconfronteerd worden met gevoelens van onzekerheid en lichamelijke ongemakken als gevolg van de ziekte. Vaak voelen zowel mensen die kanker hebben (gehad) als hun naasten zich beter door ondersteuning van buitenaf. Dat komt de kwaliteit van het leven ten goede en kan leiden tot betere communicatie en bewuster zijn van de fase waarin de ziekte zich bevindt. Wellicht komt dan ook eens het moment dat men de ziekte emotioneel achter zich kan laten.
Uit onderzoek is gebleken dat 96% van de bezoekers van een inloophuis een positief effect ervaart van de informele zorg bij kanker die deze inloophuizen bieden. 84 % vindt dat door het bezoek aan het inloophuis de kwaliteit van hun leven is verhoogd. Men kan zich beter ontspannen en durft beter om hulp te vragen. Landelijk geeft 54% van de gasten aan zich energieker te voelen door het bezoek aan het inloophuis. Een belangrijk onderzoeksresultaat omdat vermoeidheid klacht nummer een is bij kanker. Op dit moment wordt Inloophuis Debora jaarlijks zo'n 4.000 keer bezocht. Met meer financiële ondersteuning kan het inloophuis van waarde zijn voor een nog grotere groep mensen.
Inloophuis Debora is voor een belangrijk deel afhankelijk van de inzet van een grote groep vrijwilligers. Gastvrouwen en gastheren die de gasten verwelkomen. Ze staan altijd klaar met een kop koffie en een luisterend oor. Zij zijn oprecht geïnteresseerd in de gasten en vormen een hecht team. Activiteitenbegeleiders, stuk voor stuk professionals op hun eigen gebied, zetten zich geheel belangeloos in voor het welzijn van de gasten. Maar ook het bestuur, de commissies Fondsenwerving en Public Relations, alsmede de mensen achter de schermen die zorgen voor onderhoud van het pand, de tuin of de ICT, verrichten hun werkzaamheden geheel belangeloos.
Toch kan ook Inloophuis Debora niet zonder inkomsten. Door het coronavirus, waar veel bedrijven door getroffen zijn, neemt het aantal bedrijven dat het inloophuis sponsort, af terwijl de kosten van huur van het pand en salaris van de coördinator wel gewoon doorgaan, evenals allerlei andere kosten zoals verzekeringen, gas, licht en water en kantoorbenodigdheden. Daarom heeft in Inloophuis ook dit jaar weer een beroep gedaan op onze kringloopwinkel voor een bijdrage in de kosten. Omdat ook onze medewerkers en het bestuur allemaal belangeloos in de winkel werken, is er veel sympathie voor de vrijwillige inzet van de medewerkers van het Inloophuis. Het Inloophuis kreeg van onze vrijwilligers dan ook de meeste stemmen van alle goede doelen die op de keuzelijst stonden.
Meer weten? Neem een kijkje op de website: www.inloophuisdebora.nl
Wilt u het Inloophuis financieel ondersteunen? Maak uw gift over op het rekeningnummer:
NL93INGB0009 6879 67 ten name van Stichting Inloophuis Delft e.o. onder vermelding van "Schenking".
Stichting Vrienden van Sophia
- Gegevens
De Stichting werft fondsen om projecten m.b.t. het welzijn van zieke kinderen en hun families in het Sophia Kinderziekenhuis te realiseren of te verbeteren. Verder zet de Stichting zich in voor financiering van wetenschappelijk onderzoek, om oorzaken van ziekten te ontdekken en behandelmethoden te verbeteren. Ook draagt de Stichting bij aan projecten om vernieuwingen mogelijk te maken waardoor het Sophia als kinderziekenhuis binnen Europa voorop blijft lopen.
In het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis wordt gezorgd voor de meest bijzondere en kwetsbare patiënten. De Stichting doet er alles aan om hun verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Een ziekenhuisopname is vaak spannend en ingrijpend voor kinderen en hun ouders. Men doet er alles aan om de kinderen even te laten vergeten dat ze ziek zijn. Het creëren van een omgeving waar de kinderen zich prettig voelen draagt daar zeker aan bij en kan zorgen voor afleiding, plezier en ontspanning.
Het Sophia staat aan de vooravond van een renovatie. Maar voor het zover is moet er nog veel gebeuren. In de tussentijd wil men heel graag een aantal wachtruimtes, behandelkamers en speelplekken opfrissen en gezelliger maken. Dat kan door middel van aankleding maar bijvoorbeeld ook door de aanschaf van nieuwe rooming-in bedden waarop ouders bij hun kind kunnen blijven slapen. En het extra opvrolijken van de buitenspeelplaatsen met kunstgras, bloembakken en bankjes voor de ouders. Iets dat vanzelfsprekend zou moeten zijn maar helaas niet bekostigd kan worden uit de zorgbudgetten.
Schenkingen van donateurs maken het mogelijk om diverse projecten voor de kinderen te realiseren die buiten het reguliere budget vallen. Of het nu gaat om een fijne speelkamer, activiteiten in het ziekenhuis, innovatieve voorzieningen om de zorg nog beter te maken of voorlichtingsmateriaal, het is allemaal hard nodig.
Het Sophia heeft daarom de volgende projecten op stapel staan:
- een superzacht vriendje voor de patiënten;
- pijn- en angstreductie d.m.v. Virtual Reality;
- ontspannen met een VR-bril;
- meedoen aan Sophia-t.v.;
- aangenaam wachten;
- afscheidsmandjes voor baby's;
- prikcadeautjes;
- Sophia evenementen.
Wil je meer weten over deze projecten of over het Sophia kinderziekenhuis? Kijk dan op: https://vriendensophia-kinderziekenhuis.nl
STEPPING STONES
- Gegevens
In 2007 bezocht Marjanne Oomen voor het eerst Bali. Een aantal jaren werkte zij afwisselend in Nederland en Indonesië. Doordat zij in Nederland op verschillende werkplekken actief was heeft Marjanne met veel teams, patiëntengroepen en specialisten gewerkt. De mogelijkheid om in een multidisciplinair team te werken begon zij in Indonesië op een gegeven ogenblik toch wel erg te missen. Gelukkig heeft zij ook gezien dat Indonesië op het gebied van gezondheidszorg grote veranderingen heeft ondergaan. Desondanks is het voor de bewoners vaak nog onduidelijk welke (revalidatie)mogelijkheden er op welke plekken worden geboden. Aangezien de ontwikkeling op (para)medisch gebied heel snel gaat, zou een samenwerking en structuur, die in Nederland al zo gewoon is, in Indonesië een aanzienlijke meerwaarde kunnen zijn. Deze constatering was voor Marjanne de aanleiding om te starten met de ontwikkeling van de Stichting "Stepping Stones" voor de kinderen en gezondheidswerkers die betrokken zijn bij deze kinderen.
Stepping Stones heeft als visie: het neerleggen van hun diensten als "stapstenen" en met elkaar verbinden om de juiste zorg te verlenen voor een kind met een fysieke beperking. De missie is om ieder fysiek beperkt kind in Indonesië op de best mogelijke manier te helpen om daarmee tot optimale zelfstandigheid en participatie te komen. Het doel is dat ieder kind in Indonesië gebruik moet kunnen maken van goede revalidatiezorg. Omdat de ervaring heeft geleerd dat er nog vele stapstenen worden gemist of dat ouders niet weten waar ze terecht kunnen, richt de stichting zich vooral op:
- het creëren van nog missende stenen
- het verbinden van bestaande stenen
- een hand bieden aan degene voor het nemen van een volgende stap
- het verbeteren en verstevigen van de huidige stenen.
Dit geldt voor alle activiteiten van de stichting. Om maatwerk te kunnen bieden aan elke patiënt is het van belang dat paramedici en medisch specialisten hun expertise optimaliseren en kunnen toepassen in dagelijkse situaties. Hierdoor kan het beste zorgpad worden samengesteld voor kinderen met een beperking en hun ouders. Door educatie aan het netwerk te bieden, zoals verloskundigen en hulpverleners, wordt kennis over (fysieke) beperkingen van kinderen, maar vooral ook de mogelijkheden, vergroot. Daarnaast wordt educatie aangeboden aan ouders, zodat zij begrijpen welke zorg er nodig is voor hun kind. Dankzij een sterk netwerk met nauwe samenwerking en goede educatie, kan worden gewerkt aan het bieden van optimale zorg aan het kind. De focus ligt hierbij op "vroegsignalering". Het eerder herkennen van een beperking en starten met optimale zorg. De stichting heeft niet de ambitie om een behandelcentrum te zijn. Er worden geen taken en werkzaamheden van lokale instanties overgenomen, dat zijn juist de bestaande "stenen" die de stichting wil verstevigen.