Het goede doel voor september

Papay Agoston

Dit is de naam van een school met internaat voor gehandicapte kinderen in Hongarije. Dit keer is het geen stichting die de aanvraag voor een bijdrage heeft ingediend maar de buurvrouw van een van onze medewerkers, mevrouw Margreeth de Jong. Margreeth heeft al eerder een bijdrage van onze winkel gekregen en heeft toen heel secuur aangegeven wat zij met de donatie had gedaan en daar zelfs ook de bonnen overlegd van haar aankopen. Toen waren het vooral dekens en kussens voor het internaat. Ook onze medewerkster weet zeker dat er goed met onze donatie wordt omgegaan. Vandaar dat wij Margreeth het vertrouwen hebben geschonken. Ook dit keer werd Margreeth door onze medewerkers gekozen als een van de goede doelen. De donatie is inmiddels overgemaakt en ook al besteed aan twee t.v.'s, 1 voor de meisjeskamer en 1 voor de jongenskamer. 

Het contact van Margreeth met de school is ontstaan doordat Margreeth getrouwd is met een man met Hongaarse roots. Sinds 1996 hebben zij een huis in Hongarije en via de familie daar is het contact gekomen met de school voor gehandicapte kinderen. Margreeth heeft zelf als lerares op een dergelijke school gewerkt, Kentalis in Zoetermeer, en heeft dus veel ervaring met leerlingen met een handicap of andere problemen. Na de kennismaking met de school kwam zij op het idee om de school op een of andere wijze te ondersteunen want in vergelijking met Kentalis ontbreekt het in Hongarije aan ontzettend veel. De school heeft ook een internaat voor zo'n 60 kinderen die niet thuis kunnen wonen. De school telt momenteel 110 leerlingen die communicatieve meervoudige beperkingen hebben. In Hongarije bestaat de mogelijkheid om afstand te doen van je kind wanneer je niet in staat bent om voor je kind te zorgen of geen geld hebt voor de opvoeding. De kinderen zijn leerplichtig van 5 tot 18 jaar. De Hongaarse overheid zorgt voor de basisbehoeften zoals eten en drinken. Voor het overige is de school afhankelijk van donaties en giften. 

Stichting Paardrijden Gehandicapten

In principe kan iedereen leren paardrijden en leren omgaan met paarden en pony's. Paardrijden is geen krachtsport, hoewel vele spieren in het lichaam aan het werk worden gezet. Ook oude, jonge, lange, korte, bange, overmoedige, valide en invalide mensen kunnen paardrijden. Met extra begeleiding en toepassingen zijn gehandicapten ook goed in staat om dat te leren. Fysiotherapeuten kennen grote waarde toe aan het paardrijden voor lichamelijk en verstandelijk gehandicapten. De spieren worden soepeler, veel verschillende klachten kunnen worden verlicht door een regelmatige tocht te paard. Maar ook mensen met andere aandoeningen zoals autisme, angsten, ADHD/ADD, psychiatrische klachten, visueel gehandicapten e.d. hebben baat bij paardrijden! De ruiter wordt op een manier vervoerd waarbij hij/zij zelf een groot aandeel heeft. En dat maakt het rijden te paard tot een geweldige ervaring.

Geschiedenis
Stichting Paardrijden voor Gehandicapten is niet van vandaag of gisteren, eigenlijk veel meer van eergisteren. De stichting bestaat al sinds 1965. Het begon allemaal met mevrouw De Mol van Otterloo, al vanaf het prille begin bij de stichting betrokken. Zijzelf was voor 1965 als fysiotherapeute werkzaam in Engeland waar zij in aanraking kwam met paardrijden voor gehandicapten. Eenmaal terug in Nederland en nog steeds werkzaam in de gehandicaptenzorg, was zij dan ook gemakkelijk enthousiast te krijgen voor het idee ook hier iets dergelijks op te zetten.
Het begin was bescheiden. Er was geen eigen accommodatie, geen ruimte, geen pony's, maar wel veel gedrevenheid, ideeën en doorzettingsvermogen. Het begon allemaal met twee groepjes van zes leerlingen op de Haagse Manege Berestein, die een paar pony's in gebruik gaf. Ook de Koninklijke Stallen stonden heel positief tegenover het idee "paardrijden voor gehandicapten" en boden hulp waar dat maar nodig was. Het enthousiasme groeide, net zoals het aantal aanmeldingen. Daarmee nam ook de behoefte aan een eigen locatie toe. Redder in de nood was Stichting Miniatuurstad Madurodam, die in 1967 de manege schonk; de gemeente gaf vervolgens toestemming tot de bouw hiervan op een terrein in de Bosjes van Pex. Een terrein dat heel geschikt was, niet alleen door de prachtige ligging en de mogelijkheden volop gebruik te maken van de omliggende bosjes en het duingebied aan de overkant, maar ook omdat er al een kleinschalige manege op een gedeelte van het terrein gevestigd was, en dus tevens een aantal faciliteiten, zoals een buitenmanege, waarvan ook de stichting gebruik kon maken.
De eerste eigen pony's graasden op een stukje land in de nabijgelegen duinen en werden speciaal voor de lessen naar de manege gehaald. 

De Stichting Paardrijden Gehandicapten heeft als doel het bevorderen van en het mogelijk maken van het paard- en ponyrijden dor mensen met een beperking en het in stand houden van de Madurodam Manege ten einde ruiters in de gelegenheid te stellen daar - met name therapeutisch - te kunnen paardrijden. De stichting heeft geen winstoogmerk. Een eventuele winst kan uitsluitend aangewend worden ten bate van het algemeen maatschappelijk belang. 

Op de Madurodam Manege staan 13 paarden en pony's die gedurende zes dagen in de week belangrijk werk doen. De paarden en pony's zijn speciaal uitgezocht p hun karakter, gedrag en beweging. Dat wil niet zeggen dat deze paarden altijd braaf zijn, want een paard blijft een vluchtdier en ook de paarden en pony's van de Madurodam Manege kunnen schrikken.
Iedere week rijden er bijna 200 mensen paard op de Manege in de Bosjes van Pex. Veel van deze ruiters hebben hulp nodig met rijden. Dit kan hulp zijn in de vorm van opzadelen, paard begeleiden, ruiter begeleiden. Daarnaast is er ook hulp nodig bij het schoonhouden en onderhouden van de stallen, kantine en het tuig. Er is altijd wel wat te doen op de Manege. Wekelijks helpen er zo'n 60 vrijwilligers.